Een levendige clubavond bij de Bornse Dam Vereniging. Er werden maar liefst twaalf partijen gespeeld!
Peter Behrens kreeg een verloren stand tegen Jelle Jepma, hij liet zich dat niet meer bewijzen en gaf het op. In een evenwichtige partij kregen Bennie Vetketel en Peter van Esch al na 37 zetten een zeven om zeven op het bord en besloten daarom maar om de punten te delen. Toch een goede prestatie van een toch weer nadrukkelijk aan de poort rammelende Bennie Vetketel. In de partij van Dexter Oude Egberink tegen Fons ten Broeke ontstond wat onduidelijkheid over wat voor zetten er nou eigenlijk gespeeld waren. Na wat breedsprakig overleg kwam men er kennelijk toch wel uit waarna Fons uiteindelijk aan het langste eind trok. Loes Grooters won van Gerard Santen en met al zijn routine was Arie Hanegraaf de bovenliggende partij tegen Richard Vollenbroek. Hans van der Zon maakte maximaal gebruik van het wapen van de hekstelling waarop Willem Buschers zich volkomen vastliep.
Hoewel Henk de Lange het zetje wel had gezien vergat hij even de zetcontrole en liep er toch nog in en kwam een schijf achter en keek al snel tegen een verloren stand aan. Maar tegenstander Gerrit Bosch bouwde het niet correct op en Henk kwam weer op gelijke hoogte. “Wat een vreemde partij” merkte Gerrit nog op en uiteindelijk trok Henk nog aan het langste eind. Het was wéér Leo Springer die in een dunne stand de partij naar zich toe trok, hoewel bij analyse bleek dat Jan Koerselman dat met een leuke wending had kunnen voorkomen. Bart Venneker liep al in de opening in een damcombinatie. “Ik ben niet gek” merkte Bart nog op in het eindspel ,maar ook voor een speler bij zijn volle verstand was er niet meer op te boksen tegen de overmacht die Marinus Freriks gecreëerd had. Nico Rosink en Jan Bosch deelden de punten , nadat Jan een fraaie combinatie had gemist , maar of deze ook wint is twijfelachtig. Een kroonjuweel op het oeuvre van Michiel Hagreis. Met omtrekkende bewegingen maakte hij op knappe wijze gehakt van de aspiraties van voorzitter Jos Moorman. Tonnie Keijzer weerde zich knap tegen Yuen Wong maar in het uitputtende vierde uur bezweek Tonnie uiteindelijk onder de aanhoudende druk.