Maar eigenlijk is het altijd uniek, er zijn zoveel mogelijkheden in het damspel en daarom is iedere partij weer anders. Jan Bosch had een mooie centrumstelling tegen Tonnie Keijzer , maar plotseling overspeelde Jan zijn hand , in een vlaag van verstandsverbijstering, zo leek het wel, gaf hij pardoes zo maar twee schijven weg. Het leek wel besmettelijk want Bart Venneker verloor zo maar twee schijven bij een manoeuvre de kennelijk als afruil bedoeld was en Bennie Vetketel profiteerde maximaal. Richard Vollenbroek won snel van Peter Behrens en dat was best wel prettig voor Richard om alle vervoersperikelen in het Twentse achterland het hoofd te kunnen bieden. Willem Buschers combineerde er lustig op los en boekte een royale overwinning op Marinus Freriks. Gerrit Bosch is weer op zoek naar de hogere regionen , hij won overtuigend van Fons ten Broeke.
Yuen Wong zette Michiel Hagreis danig onder druk met schijf- en partijwinst tot gevolg. Henk de Lange speelde remise tegen Jan Koerselman. Henk had het gevoel dat hij slecht stond en zich door de partij heen moest worstelen, maar bij analyse bleek dat beiden een keurige en gelijkwaardige partij gespeeld hadden. Loes Grooters viel weer eens op omdat zij alweer de langste partij van de avond speelde, maar zij stond wel een schijf achter. Jos Moorman dacht lang na, want als de weelde zo groot is dat mijn op allerlei manieren tot winst kan komen dan is het soms moeilijk om te kiezen. Jos koos uiteindelijk en won royaal. Op de zaterdag speelde het landelijke team zijn laatste wedstrijd. Er werd moedig en ondernemend gespeeld , maar ondanks alle inspanningen werd het toch een regelmatige 13-7 nederlaag tegen het sterke Harderwijk. En daarmee sloot het team de competitie af met een bescheiden achtste plaats op de ranglijst.