Het seizoen bij de Bornse Dam Vereniging werd afgesloten met nog een laatste ronde voor de onderlinge competitie.
Maar menigeen had het vizier niet op scherp staan. Ayla Nur plaatste een wel heel optimistische opstoot ver in het vijandelijke centrum en werd al snel geconfronteerd met schijfverlies. Het was Peter Behrens wel toevertrouwd om de partij daarna feilloos naar de winst te spelen. In de partij tussen Henk de lange en Loes Grooters was sprake van een merkwaardig voorval. Henk moest drie schijven slaan maar nam er maar twee van het bord zodat 1 geslagen schijf dus achter bleef op het bord. Nadat Loes had geslagen en Henk ook nog dam had gemaakt viel het Loes op dat er iets niet klopte. Hoewel zij het volste recht had om de situatie zo te laten stond zij het toe dat Henk de schijf alsnog van het bord mocht nemen. De Bornse dammers en zeker Loes hebben sportiviteit altijd hoog in het vaandel staan. Er bleef een lastige stand over voor Loes maar gelijk op de volgende zet maakte zij een ernstige fout en Henk won daarna snel . Maar dit zorgde er wel voor dat Henk een ongemakkelijk gevoel overhield aan deze overwinning. Fons ten Broeke kwam al snel een schijf achter tegen Gerard Santen, die het vervolgens heel netjes naar de winst speelde. In de wandelgangen werd Gerard nog maar eens verteld dat hij eigenlijk te bescheiden is en zijn eigen mogelijkheden onderschat. Marinus Freriks trakteerde Willem Buschers op een onvervalste kaatsing-zet en hij boekte daarmee een fraaie overwinning. Michiel Hagreis vlocht een fraaie wending in de stand. Hij brak op termijn door naar de damlijn en ging soeverein en overtuigend naar de winst. Overigens was Jos Moorman hiervan het onvrijwillige slachtoffer. Arie Hanegraaf werd positioneel gefopt door Yuen Wong en moest al snel de ongelijke strijd staken.